Vol trots lees ik het blog van DWW-vrouw Thrishna. En herinner mij met hetzelfde gevoel de verhalen van DWW-vrouw Eveline die dit weekend in Zwitserland de 30 kilometer liep (en er achter kwam dat de Toblerone meer is dan chocola alleen). Ook vraag ik me wanhopig af hoe ik de Rotterdamse marathon die ik en de laatste (but not least!) DWW-vrouw Esther het afgelopen weekend liepen, moet beschrijven na al zulks exotische avonturen. En dus kan ik niet anders dan schrijven over de oh zo belangrijke team spirit.
Wij zijn een op een vrij bizarre manier bijeen geraapt zooitje. We zijn allemaal vrouw. Samen gekomen doordat we (al dan niet tijdelijk) bij hetzelfde bedrijf werken. En natuurlijk de Grootste Gemene Deler, we zijn allemaal (grootheids?)waanzinnig genoeg om aan een bijzonder avontuur te willen beginnen, want zo mogen we de 100-kilometer-onderneming toch wel noemen.
Dit gemeen hebbende zijn er veel verschillen tussen ons. In temperament en karakter, in loopbaan en woonplaats, en niet onbelangrijk, in looptempo. En toch ontstaat er een team. We gaan er allemaal voor. We trainen allemaal even fanatiek en hebben allemaal pijn. Als er iemand niet bij de gemeenschappelijke training kan zijn, loopt (of lopen) zij toch met ons mee. En er ontstaan langzaam maar zeker vriendschappen die boven de professionele collegialiteit uitstijgen.
Daarom weet ik zeker dat we het gaan halen, we komen straks met zijn vieren juichend, en huilend, de finish over. Samen. Aan ons zal het in elk geval niet liggen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten