Schoeisel maakt veelal niet uit: laarzen met een hak, schapenvachtjes (lees: UGG's), oerlelijke maar o zo functionele Birkenstocks of natuurlijk de laatste trend: de trainers die voor een wonderbaarlijk mooi figuur zorgen zonder daar al teveel moeite voor te hoeven doen.
Echter..., niets is minder waar. De serieuze wandelaar, waaronder wij onszelf inmiddels wel mogen scharen, is een financieel goed bedeelde persoon. Want er moet nogal wat worden aangeschaft en natuurlijk is dat geen goedkope aangelegenheid. Jammer dat elke nieuwe hobby zoveel geld moet kosten (bij fotografie had ik dat ook reeds ontdekt).
Een kleine opsomming:
- Wandelschoenen van minstens type B (dus stevig en waterdicht).
- Wandelsokken (ja ja, die zijn heeeeel speciaal!).
- Een rugzak (liefst met ingebouwd waterreservoir).
- Een poncho voor de waterige momenten. Wel een uitsparing die het dragen van de rugzak niet hinderlijk maakt.
- Speciale voetencrème die de voeten niet te zacht maakt, zodat blaarvorming op z'n minst wordt uitgesteld.
- Second skin blarenpleisters, voor als dat moment zich na tientallen kilometers toch voordoet. Jammer maar helaas.
- Ademende kleding, daarbij rekening houdend met temperaturen tussen de -5 en +30 graden Celsius. Liefst met een mooie swoosh op de linkerborst ;-)
- Een lichtbron voor de nachtelijke uren om het pad te verlichten, dus een lampje op het hoofd.
Totale kosten tot nu toe: ca. €500,-
Wellicht wordt deze lijst nog uitgebreid naar aanleiding van onze trainingservaringen. Eén school bouwen in Myanmar kost zo dadelijk waarschijnlijk hetzelfde als mijn outfit en dan nog kom ik naar verwachting niet superfit over de finish.
Op sommige dagen denk ik erover al deze aankopen achterwege te laten en Oxfam Novib gewoon maar gelijk flink te spekken... Maar dat is de weg van de minste weerstand. En telkens als ik tegen de lamp loop, neem ik een lichtje mee, dus dat is ook heel veel waard. Toch?
Ik ga ervoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten