Tot u spreekt de projectmanager van ons vieren. De deadline nadert. Nog twee nachtjes slapen en dan is De Dag Des Oordeels daar. De Trailwalker. Het waanzinnigste idee van dit jaar, dat inmiddels allang geen idee meer is maar een plan. En we hebben er zin in! Volkomen krankzinnig, maar het is wat het is.
De spanning hangt deze week in de lucht. Sommigen van ons voelen de kriebels al, anderen verdrinken in het werk en hebben dus geen tijd voor zenuwen. En toch is daar het onderbewustzijn dat van zich laat horen. Want we zijn er allemaal mee bezig. Eveline heeft de afgelopen nachten de route al per boot afgelegd, ondergetekende viel tijdens de tweede etappe al uit! Uiteraard haakte ik bij checkpoint 3 keurig opnieuw aan, maar wat was het deprimerend wakker worden toen bleek dat ik "maar" 90 kilometer had gelopen in mijn slaap.
Ik droom inmiddels van een succesvol uitgelopen Trailwalker. En wat is de droom dichtbij. Aan de voorbereiding, de motivatie en de steun van de mensen om ons heen kan het in elk geval niet liggen. En dus starten we zaterdag met vertrouwen, we gaan het doen! En daarna... daarna is mijn leven eindelijk weer van mij. Geen weekenden meer opofferen want "er mot gelopen worden" (hier ben ik Esther aan het channellen), geen zou-ik-het-wel-doen dat door het hoofd flitst als ik nog een wijntje wil inschenken, en géén wekelijkse bezoeken meer aan de edele Beversport.
Een gereanimeerd sociaal leven, maar met de wetenschap dat we iets bijzonders volbracht hebben. Ik heb er zin in, bring it on!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten