...is er altijd nog genoeg ruimte over voor nieuwe dingen! Als ik het zo uitdruk, klinkt het lekker positief.
Aangezien wij zaterdagmorgen 25 juni om 10.30 uur starten met onze 100 km loop, neemt de Trailwalker ons hoogstwaarschijnlijk mee de nachtelijke uren in. Dit is en blijft een aanname, want het zou natuurlijk kunnen dat we wind mee hebben, in combinatie met goede benen, en voor elf uur 's avonds de monsterlijke honderd hebben afgelegd. Dromen mag, maar laten we daar niet vanuit gaan.
Derhalve leek het ons nog een hele onderneming in het pikkedonker over de Hoge Veluwe te moeten lopen. Een perfecte aanleiding voor een fijn loopje. Op donderdagavond zouden wij daartoe een 'twintigje' gaan doen. Maarrrr, zomaar een twintigje is kinderspel, er moesten wat verzwarende omstandigheden worden gecreëerd!
Ten eerste was daar natuurlijk de standaard werkdag van minstens 8 uur, plus reistijd van anderhalf uur in het eindeloze fileleed dat Nederland heet. Daarbij kwam de reeds geplande Hollandse borrel op het werk. Daarbij kwam het onvoorstelbaar slechte weer (lees: poncho in de aanslag) en ten slotte was daar het Still To Buy lijstje dat moest worden afgewerkt.
Nou, die werkdag, daar draaien we ons hand niet meer voor om. Zo'n borrel ook niet echt, alhoewel dit een pittige was. Met patatkraam en andere Hollandse verleidingen voor de deur. Ik kreeg in eerste instantie een zeer verbaasde en ook ietwat geschokte blik toegeworpen door Anneke (zelf in het bezit van een blikje Cassis) toen ik werd gespot met een glaasje wijn in de hand. Of ik wel serieus bezig was. Gelukkig herstelde Anneke zich en hebben we later gezamenlijk nog een aantal glazen wijn gedronken. Het moet niet gekker worden ;-)
Toen onze collega's op hun gemak stonden uit te buiken en zich vermaakten met het helium uit de ballonnen (...), maakten wij ons klaar voor een fijne wandeling. Een mengeling van bewondering en 'houdt dat gewandel dan nooit meer op' viel ons ten deel toen we ons richting de stad begaven.
Na wat inkopen voor het Still To Buy lijstje (ik zei het eerder al, wandelen is gewoon f#*king expensive!) begonnen we rond 20.30 uur aan onze route.
Bij Dierentuin Amersfoort werden we het bos in gestuurd (no pun intended). Aanvankelijk was de teleurstelling groot toen het bij lange na nog niet donker genoeg was voor onze hoofdlampjes en wel nat genoeg voor de poncho's, maar toen er ineens van alles begon te bewegen en we onze eerste potloodventer in het oog kregen, werd het serieus. Beiden niet bang aangelegd, werd zelfs het SMS-geluidje van de telefoon geïnterpreteerd als een enge slangenroep...
Maar alles went en dus ook lopen in een bos in het donker. De hoofdlampjes bleken prima te werken en onze angst dat we nauwelijks vooruit zouden komen, bleek ongegrond. Goed, tot die conclusie gekomen, vonden we het eigenlijk wel mooi geweest. Maar toen moesten we nog 'even' van Soesterberg naar Amersfoort lopen. Wat is die weg eindeloos lang!!! Het was inmiddels ver na twaalven, dus de vermoeidheid begon een rol te spelen. Benen, knieën, achillespezen en voeten deden zeer, we begonnen ons hardop af te vragen wat er nou zo ontzettend leuk is aan wandelen en dat we volgend jaar ons geld wel beter zouden besteden. Zou de bus nog rijden? Nou..., tussen twee bushaltes in kwamen we er achter dat die bus wel degelijk reed. Helaas, we hadden dit over onszelf afgeroepen en wilden de klus afmaken.
Om 1:26 uur zat ik in de auto. Pfffft, nog een uur rijden en dan zou ik mijn vermoeide lijf eindelijk te ruste kunnen leggen. Ik viel meteen in slaap, maar één ding was ik vergeten: de wekker uit te zetten. Om zes uur werd ik dan ook bruut gewekt uit een oase van rust.
Ik kan niet wachten tot de Trailwalker begint... en vooral ook gelopen is!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten