Voorbereidingsperikelen

Serieus wandelen is echt nog niet zo simpel hoor. Gezien onze recente worstelingen met het GPS-apparaat, bereiden wij onze 60 danwel 70 kilometer training op de Hoge Veluwe nauwgezet voor.

Met een laptop in de aanslag, een geheugenstick, een desktop met internetaansluiting, een CD-ROM met kaartmateriaal en een doodgewone papieren kaart zetten wij de route uit. Er komt nog net geen kompas en passer aan te pas, maar het scheelt niet veel. Wij voelen ons alwetend en zelfverzekerd.

Bij het laden van de route werpt de eerste beer zich vol overgave op de weg. Het GPS-apparaat kent dit bestandsformaat niet. Wij vervloeken onze verzorger Ted voor zijn misplaatste zuinigheid, want waren wij eerst al tot de schokkende ontdekking gekomen dat zijn GPS maar liefst één Megabyte geheugen heeft (dat het nog bestaat in dit tijdperk van GIGAbytes!!), nu moeten we concluderen dat zijn speeltje ook niet met moderne GPS-coördinaten weet om te gaan.

Wat doe je als data niet gelezen kan worden? Juist ja, converteren is het toverwoord. Weer moeten wij de procedures omzeilen, want zomaar iets downloaden mag niet, maar dankzij de geheugenstick lukt het om een conversietooltje te installeren. En warempel, het blijkt te werken. De moderne coördinaten worden omgezet naar GPX waypoints (vakterminologie voor de gevorderde wandelaar) en voilà, er staat een lijntje op het scherm van de GPS. Het beschikbare kaartmateriaal is te groot om ook op de GPS te zetten, maar dat is toch slechts voor watjes. GPS is gewoon een kwestie van het pijltje op het lijntje weten te houden ;-) Esther is gerustgesteld.

Anneke niet. Die begint de checkpoints in te tekenen op de papieren kaart, scant onze route in, print deze uit in couleur en last but not least, lamineert het hele spul. We hebben nu dus de route in de GPS staan, een papieren kaart, een gelamineerde uitsnede van de papieren kaart én een gelamineerde uitsnede van de papieren kaart op één A4. Zou het dan toch gaan lukken deze keer?

Normaal gesproken maken wij ons niet zo druk over de route, als de kilometers maar worden gemaakt, maar deze keer is het supportteam er om ons te ondersteunen en dan willen we ze natuurlijk niet mislopen. Wij kijken hoe dan ook uit naar de massages!

Na de route in beeld te hebben gebracht, worden de enorme voorraden voedsel en water aangevuld en in de auto van het supportteam geladen. We zijn tenslotte geen militairen die alles op hun rug dragen. En 60 kilometer is best een eindje lopen.

Vanavond gaan de voorbereidingen nog even verder en dan zoeken we bijtijds ons mandje op. De start is om 6 uur bij Juffrouw Tok in Ede. Dat betekent om 5 uur in de auto zitten. Ach ja, je moet er wat voor over hebben...